Wat is Siacoin? (SC)

Sia is cryptocurrencysoftware waarmee elke computer waarop het draait ongebruikte ruimte op de harde schijf kan verhuren aan gebruikers die bestanden willen opslaan. 

Soms wordt Sia ook wel een "AirBnB voor harde schijven" genoemd. Het is vergelijkbaar met cloudopslagoplossingen zoals die worden aangeboden door techgiganten Amazon of Google, alleen vertrouwen gebruikers niet op een bedrijf om hun gegevens te beheren en op te slaan, maar op software en een gedistribueerd netwerk van wereldwijde computers.

Om dit te bereiken worden bestanden die via het Sia-netwerk worden opgeslagen in kleine stukken geknipt, zodat slechts een klein deel op een harde schijf wordt opgeslagen. De bestanden zijn ook versleuteld, zodat netwerkgebruikers erop kunnen vertrouwen dat hun gegevens veilig zijn voor ongeautoriseerde toegang.

Wie bestanden op de harde schijf van een andere Sia-gebruiker wil opslaan, betaalt daarvoor met Siacoin, de eigen cryptocurrency van het platform. 

Vanaf 2020 heeft Sia een netwerkcapaciteit van meer dan 2 petabytes (2.256 terabytes), met ongeveer 333 knooppuntbeheerders die het netwerk actief beveiligen. Het host momenteel zo'n 766 terabytes aan bestanden.

Sia is opgericht door de ontwikkelaars David Vorick en Luke Champine in 2013, toen het tweetal computerwetenschappen studeerde aan het Rensselaer Polytechnic Institute in New York.

Ze kwamen voor het eerst op het idee voor het gedecentraliseerde bestandsopslagnetwerk tijdens een hackathon op MIT in 2013. Het jaar daarop richtten Vorick en Champine Nebulous Inc. op, gesteund door € 750.000 aan financiering van geldschieters waaronder Xiaolai Li en Procyon Ventures. 

Naast zijn werk aan Sia heeft Vorick bijgedragen aan Bitcoin Core, de belangrijkste software die wordt gebruikt door knooppunten op het Bitcoin-netwerk. 

Vorick en Champine zijn nog steeds actief betrokken bij hun project en hebben sindsdien een aantal ontwikkelaars en bestuurders toegevoegd aan hun team. 

De openbare bèta van Sia werd voor het eerst gelanceerd in maart 2015. Het livenetwerk werd uiteindelijk in juni van dat jaar gelanceerd voor het publiek. 

Sindsdien heeft het Sia-team ongeveer € 6,4 miljoen opgehaald. Vandaag de dag wordt Nebulous gefinancierd door Raptor Group, First Star Ventures, Fenbushi Capital en INBlockchain.

Siacoin is de valuta van het Sia-netwerk. Huurders betalen hosts in Siacoin om hun harde schijfruimte te gebruiken. Hosts worden pas uitbetaald nadat ze hebben bewezen dat ze het bestand in kwestie opslaan.

Sia bereikt deze functionaliteit door gebruik te maken van een vorm van smart contract genaamd "bestandscontracten," die parameters vastleggen van de relatie tussen host en huurder zoals prijs en uptimeverplichtingen. 

Deze contracten duren meestal 90 dagen en worden automatisch afgedwongen door het netwerk.

Wanneer een bestandscontract is voltooid, moet de host bewijzen dat deze daadwerkelijk de gegevens opslaat die deze beweert op te slaan in een proces dat bekend staat als storage proof/ Hiermee kan een host bewijzen dat het kleine stukje gegevens dat deze opslaat daadwerkelijk deel uitmaakt van het bestand van de huurder. 

De host krijgt betaald in Siacoin als dat bewijs binnen een bepaalde tijd wordt toegevoegd aan de blockchain.

Voordat bestanden worden geüpload en gedistribueerd naar hosts, breekt Sia ze in 30 stukken, die elk worden versleuteld. Dit zorgt ervoor dat het netwerk niet onderhevig is aan een zwak punt.

De Sia-software gebruikt verder een technologie genaamd erasure coding, die redundantie inbouwt om ervoor te zorgen dat een gebruiker altijd toegang heeft tot zijn bestanden, zelfs als 20 van de 30 hosts offline zijn.

Siacoin is de cryptocurrency die wordt uitgewisseld tussen huurders en hosts, en die wordt gebruikt om de smart contracts van Sia uit te voeren. Maar het netwerk heeft ook een ander token, Siafunds. 

Siafunds maken de groei van het Sia-netwerk mogelijk door meer gebruikers te stimuleren om deel te nemen. 

Specifiek geven de tokens houders recht op een aandeel van 3,9% van elke financieringsbron nadat een contract is voltooid, inclusief huurderskosten, bandbreedtekosten en onderpand voor hosts.

Dit betekent dat, hoewel er geen limiet is op het aantal Siacoins dat kan bestaan, er ooit maar 10.000 Siafunds-tokens zullen zijn, die allemaal zijn gemaakt toen de software van Sia voor het eerst werd gelanceerd in 2015. 

Aanvankelijk bezat Nebulous alle 10.000 Siafunds, maar het bedrijf heeft sindsdien verschillende tokenverkopen gehouden om de ontwikkeling van het netwerk te helpen financieren. Vanaf 2020 is Nebulous eigenaar van ongeveer 8.750 Siafunds, de rest is in handen van Sia-gebruikers. 

De waarde van Siafunds stijgt en daalt met de hoeveelheid, waarde en grootte van contracten op Sia.

De Sia-blockchain is vergelijkbaar met de blockchain van Bitcoin, alleen met aanpassingen die het mogelijk maken om bestanden efficiënt op te slaan en uit te wisselen. 

Omdat de bestanden verspreid zijn over verschillende knooppunten, heeft geen enkel knooppunt er toegang toe. Zelfs als ze op de een of andere manier de privésleutel van de huurder zouden bemachtigen, zouden ze slechts een fractie van het opgeslagen bestand hebben.

Dit betekent dat Sia een constant hoge uptime kan bieden zoals het Bitcoin Network (omdat het niet afhankelijk is van internetproviders die zonder waarschuwing kunnen uitvallen), terwijl het er ook voor zorgt dat gebruikers elkaar niet hoeven te vertrouwen om bestanden op te slaan en het netwerk te gebruiken. 

Huurders worden verder beschermd tegen kwaadwillende hosts door een bewijs van opslag te eisen. Dit dwingt hosts te bewijzen dat ze online zijn en alle gegevens van de huurder goed bewaren.
 

Siacoin ontleent zijn waarde aan zijn gebruik op het netwerk, omdat het de enige vorm van betaling is die kan worden uitgegeven door gebruikers van de Sia-blockchain wanneer ze huurder- of gastheerovereenkomsten aangaan. 

Dit betekent dat huurders Siacoin moeten kopen en uitgeven om bestanden op te slaan en dat hosts Siacoin moeten ontvangen en verkopen om gecompenseerd te worden voor de computerbronnen die ze gebruiken. 

De Siacoin-markt heeft ook andere economische deelnemers, waaronder mijners, die computerenergie moeten gebruiken om de blokken te maken die transacties op het netwerk bundelen. Vanaf 2020 verdienen mijners 40.511 SC (of ongeveer € 40) elke keer dat een blok wordt geaccepteerd. 

Siacoin is echter niet het enige cryptocurrencyproject dat de opslagmarkt wil verstoren, wat betekent dat het te maken zou kunnen krijgen met concurrentie van het winnen van gebruikers die de muntprijs onder druk zou kunnen zetten. 

De belangrijkste concurrenten van Siacoin zijn andere gedecentraliseerde cloudopslagsystemen, waaronder Filecoin, Storj en MaidSafe, die elk verschillende technische mogelijkheden bieden. 

Voorstanders van Sia zien het als een manier om de controle over hun gegevens weg te halen bij bedrijven of overheden en terug te geven aan de gebruiker. 

Privacybewuste netwerkgebruikers kunnen ook hun bestanden opslaan zonder zich zorgen te maken dat hun informatie wordt bekeken en zonder te worden getarget voor advertenties op basis van de bestanden die ze opslaan. 

Deze gebruikssituatie blijft potentiële gebruikers aantrekken voor Sia en zijn cryptocurrency SC, evenals concurrerende blockchain-gebaseerde aanbiedingen. 
 

Je bent nu klaar om de volgende stap te zetten en SC te kopen!