Ontkrachting van cryptomythen: Bitcoin wordt nergens door gedekt

Volgens de regels van het Bitcoin-protocol zullen er nooit meer dan 21 miljoen Bitcoins bestaan. Deze monetaire eenheden worden programmatisch in omloop gebracht en volgen een vooraf vastgesteld uitgifteschema dat niet door één persoon, bedrijf of overheid kan worden gewijzigd.

Op dit moment zijn er al meer dan 19 miljoen Bitcoins in omloop gebracht. Verwacht wordt dat de resterende munten de komende honderd jaar geleidelijk in omloop zullen worden gebracht.

Deze aantoonbaar eindige voorraad in combinatie met de censuurbestendige, grenzeloze en toestemmingsvrije aard van Bitcoin-transacties maakt de cryptocurrency waardevol. Dit zijn unieke inherente eigenschappen die valuta's en andere assetcategorieën niet hebben.

Bovendien is Bitcoin beter draagbaar, deelbaar en vervangbaar dan fysieke valuta. Het is ook toegankelijk voor iedereen in de wereld met een slim apparaat en een internetverbinding, waardoor het een echt wereldwijd valutasysteem is.

Bitcoin wordt ondersteund door een combinatie van complexe wiskunde en cryptografische technieken die het protocol laten werken. Bitcoin gebruikt een reeks cryptografische algoritmen om het netwerk te beveiligen en de valuta uit te geven.

Samen leggen deze algoritmen de basis voor een robuust elektronisch betalingssysteem dat toestemmingsvrij, grenzeloos en censuurbestendig werkt.

Het Bitcoin-protocol, zoals het bekend staat, werkt op basis van een reeks in computercode gezette regels die belangrijke parameters bepalen voor de eigen cryptocurrency. Een gedistribueerd netwerk van vrijwilligers volgt deze regels en vervult sleutelrollen, zoals mijnen, om te helpen het netwerk te onderhouden en te beveiligen met behulp van hun computers. De vrijwilligers worden vaak beloond voor hun werk op het netwerk door middel van beloningen voor het mijnen.

Op deze manier kan Bitcoin veel menselijke betrokkenheid vervangen door software. Je kunt het zien als een verkoopautomaat. Het protocol werkt grotendeels automatisch, maar er zijn nog steeds mensen nodig om het te helpen onderhouden.

Bitcoin vertrouwt op zijn netwerk van vrijwilligers om veiligheid te bieden. 

Elke vrijwilliger onderhoudt een eigen kopie van de Bitcoin-blockchain en fungeert in wezen als een onafhankelijke grootboekeigenaar. Dit betekent dat zelfs als het Bitcoin-netwerk theoretisch gecompromitteerd zou raken, een volledige geschiedenis van alle transacties teruggehaald kan worden van de computer van één persoon en, als genoeg knooppunten zich melden, bevestigd kan worden dat deze waarheidsgetrouw en accuraat is.

De grootste bedreiging voor een publiek blockchainnetwerk zoals Bitcoin is een 51%-aanval. Dit is wanneer een of meerdere personen genoeg middelen samenvoegen om een meerderheidscontrole over het netwerk te krijgen. 

Als een enkele entiteit in staat is om meer dan 51% van de hash rate van een netwerk (de totale som van alle rekenkracht gericht op het mijnen) te controleren, krijgt deze de mogelijkheid om de integriteit van het grootboek te corrumperen. Dit kan inhouden dat men geld dubbel kan uitgeven en inkomende transacties naar believen kan blokkeren.

De kans op een 51%-aanval neemt echter af naarmate het netwerk groter wordt. Hoe meer vrijwilligers zich inzetten om bitcoin te mijnen, hoe groter de hash rate. Dat betekent op zijn beurt dat kwaadwillenden een nog grotere hoeveelheid rekenkracht nodig hebben om het netwerk over te nemen. Op het huidige niveau zou het een duizelingwekkend bedrag kosten om dit soort aanvallen uit te voeren tegen Bitcoin.

Traditioneel werden nationale valuta zoals de Amerikaanse dollar of het Britse pond gedekt door gelijkwaardige goudreserves. Dit betekende dat elke eenheid aan fysieke valuta op elk moment kon worden ingewisseld voor de waarde ervan in goud.

Door papieren biljetten te koppelen aan een kostbaar, eindig goed, werd de waarde van de onderliggende valuta gegarandeerd en werd de hoeveelheid nieuwe eenheden beperkt die konden worden uitgegeven. 

Uiteindelijk verstikte de schaarste van goud de economische groei en wilden landen sneller uitbreiden dan de beschikbaarheid van goud toeliet. Dit leidde ertoe dat ze de goudstandaard verlieten en hun valuta's loskoppelden van fysieke dekking.

Tegenwoordig zijn alle nationale valuta's omgevormd tot “fiat”-valuta's. Deze hebben geen dekking van echte assets. In plaats daarvan is de waarde van de onderliggende valuta afhankelijk van het vermogen van de overheid van elk land om haar schulden te betalen.

De koersen van fiatvaluta's zijn niet langer gekoppeld aan de waarde van een goed, maar zijn gebaseerd op de stabiliteit van de overheid die ze uitgeeft en op de algemene principes van vraag en aanbod. Over het algemeen geldt: hoe sterker de economie van een land, hoe hoger de vraag naar en de waarde van de fiatvaluta.

Zonder de gouddekking hebben fiatvaluta's geen intrinsieke waarde. Hun enige monetaire waarde wordt bepaald door het vertrouwen dat gebruikers hebben in hun overheid om de economische stabiliteit te handhaven.

Door het overmatig drukken van nieuwe valuta en het domino-effect dat inflatie veroorzaakt, daalt de koopkracht van deze valuta's na verloop van tijd aanzienlijk. Tussen 1900 en 2010 daalde de koopkracht van de Amerikaanse dollar met 98%.

In sommige gevallen kunnen stijgende prijzen leiden tot hyperinflatie, wat vaak het einde betekent voor de onderliggende valuta. Het wordt algemeen aanvaard dat hyperinflatie optreedt wanneer de maandelijkse inflatie meer dan 50% bedraagt (wanneer de prijzen van algemene goederen en diensten 50% duurder worden binnen één maand).

In alleen al de twintigste eeuw zijn meer dan 35 valuta's ingestort door hyperinflatie. Als burgers merken dat hun geld snel in waarde daalt, kunnen ze besluiten om het in te wisselen voor vreemde valuta of goederen om zich in te dekken tegen ongebreidelde inflatie. Hyperinflatoire valuta's verliezen ook hun internationale aantrekkingskracht, waardoor landen overgaan op stabielere assets.

Valuta's hebben daarom alleen waarde en een functie als overheden ze op de juiste manier onderhouden als een betrouwbaar ruilmiddel.

Op nationaal niveau worden valuta's beveiligd door het bankennetwerk en handhavingsinstanties.

Banken beschermen het geld van spaarders en worden vertrouwd met de beveiliging van basisgegevens, de persoonsgegevens van hun klanten enzovoort. 

Lokale instanties zoals de politie zorgen ervoor dat burgers geen eigen geld maken of laten circuleren.

Op internationaal niveau vertrouwen landen uiteindelijk op hun legers om hun valuta veilig te stellen. Als reservevaluta van de wereld wordt de Amerikaanse dollar gebruikt om internationale transacties en investeringen af te wikkelen. Dit ontstond kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, na een internationale bijeenkomst die bekend stond als de Conferentie van Bretton Woods.

Dit leverde de Verenigde Staten een aantal privileges op, namelijk een consistente wereldwijde vraag naar hun valuta. De Verenigde Staten verlieten de goudstandaard in 1971 en het einde van de Bretton Woods-overeenkomst werd een paar jaar later formeel bekrachtigd. Om de status van de dollar als reservemunt van de wereld te behouden, moeten de Verenigde Staten nu hun militaire macht behouden om ervoor te zorgen dat landen de dollar blijven gebruiken.

Al met al is het duidelijk dat Bitcoin een transparant, wereldwijd toegankelijk valutasysteem vertegenwoordigt dat aantoonbaar schaars is, een duidelijk monetair beleid heeft en uitsluitend door zijn gebruikers wordt beheerd. Verder werkt Bitcoin als een grensoverschrijdend, vertrouwd betalingssysteem dat 24/7, 365 dagen per jaar werkt.

Valuta's daarentegen zijn een onder dwang opgelegd ruilmiddel waarvan slechts een selecte groep het recht heeft om ze te beheren. Met andere woorden, valuta's worden ook “nergens door gedekt”. Deze overweging zou iedereen die hetzelfde argument tegen Bitcoin gebruikt aan het denken moeten zetten.

Klaar om de volgende stap op je cryptoreis te zetten met de vertrouwde en transparante beurs? Klik op de knop hieronder om vandaag nog aan de slag te gaan met Kraken!